Dit blijkt uit recent onderzoek van Sardes en HANNN, onder 296 zorgprofessionals, naar de uitdagingen en scholingsbehoefte omtrent laaggeletterdheid bij hun cliënten.
Verborgen laaggeletterdheid
Meer dan de helft van de respondenten geeft aan wel eens te twijfelen of de cliënten hen, en hun website, brieven en behandelplannen, begrijpen. Slechts 10 procent van de zorgprofessionals heeft meegemaakt dat een cliënt zelf aangaf niet goed te kunnen lezen of schrijven. Soms zeggen cliënten dat zij de behandelaar begrijpen, maar valt het de zorgprofessionals op dat cliënten hier vervolgens niet naar handelen.
Verantwoordelijkheid van de zorgprofessional
Vrijwel alle zorgprofessionals voelen zich verantwoordelijk voor het herkennen van laaggeletterdheid en het hiernaar handelen. Zo passen zij hun taalgebruik aan en geven ze extra uitleg, als zij constateren dat een cliënt laaggeletterd is.
Laaggeletterde cliënten verwijzen blijkt lastig
Afspraken over de omgang met laaggeletterden zijn slechts in 17 procent van de organisaties van de respondenten aanwezig. De helft van de zorgprofessionals voelt zich verantwoordelijk voor het doorverwijzen van laaggeletterde cliënten. Het blijkt echter dat het merendeel van de respondenten niet weet waar zij deze cliënten naartoe kunnen verwijzen.
Informatiebehoefte
Naar aanleiding van dit onderzoek concluderen Sardes en HANNN dat er behoefte is aan concrete informatie over het herkennen van, omgaan met, en doorverwijzen van laaggeletterde cliënten.
Zorg voor Basisvaardigheden
Met het project Zorg voor Basisvaardigheden zetten de twee organisaties zich in om in deze behoefte te voorzien. Zo inventariseerden zij het huidige (scholings)aanbod voor zorgprofessionals.
